Krassen op je ziel

Veel mensen komen in mijn praktijk omdat ze steeds opnieuw tegen eenzelfde probleem aanlopen. Dat kan van alles zijn, bijvoorbeeld dat ze ruzie hebben met bijna iedereen: met hun chef, maar ook met de buurman, met een schoonzus en met een vriendin, terwijl ze van zichzelf vinden dat ze niets verkeerd doen..... Of het gaat erom dat ze steeds opnieuw in tijdnood zitten, nog zóveel moeten doen en maar niets uit handen krijgen..... Of ze doen volgens familieleden alles maar fout, ongeacht wat ze bedenken..... Of.....

Heb jij ook zo'n probleem? Iets waar je continu tegen aanloopt, zonder dat je snapt wat er aan de hand is? Dan is er een grote kans dat je in jouw verleden moet zoeken. De echte oorzaak heeft namelijk meestal met jouw overtuigingen te maken. Het gaat om gedachten en gedragingen die in het verleden zinvol waren, die uiteindelijk een automatisme werden, maar die in het leven van vandaag helaas niet meer werken. Integendeel, sommige oude gedachten en gedragingen zitten alleen maar in de weg.

Wij zijn bijna allemaal opgevoed door ouders (of verzorgers) die wel hun uiterste best deden, maar ook allemaal maar 'gewone' mensen waren/ zijn. Gewone mensen met zo hun eigen problemen en eigenaardigheden. Daar kun je als kind niets aan doen. Als kind kun je je alleen maar zo goed en zo kwaad mogelijk aanpassen aan de situatie waarin je je bevindt. Als dan blijkt dat je, door je als het ware 'onzichtbaar' te maken, geen last hebt van de kribbige buien van je moeder, dan zou je zomaar geleerd kunnen hebben dat 'onzichtbaar zijn' iets goeds is. Als je daarentegen wegliep om van diezelfde buien geen last te hebben dan heb je iets anders geleerd. Maar in het dagelijks leven is het niet altijd handig om weg te lopen als het spannend wordt..... En soms is het ook helemaal niet slim om 'onzichtbaar' te zijn....

Als kind heb je geen referentiekader, zie je niet dat het ook anders kan, dat er andere reacties mogelijk zijn, dat het bij anderen thuis anders gaat. Zoals het vroeger bij jou thuis ging was voor jou 'normaal'. Jouw reactie was dat ook, in die tijd, in die situatie..... Ik noem het 'krassen op de ziel', de aanpassingen die jij en ik in onze kindertijd (onbewust) maakten. Bedenk wel: ooit waren ze onze beste keuzes!

Alleen al om de krassen op je ziel te herkennen kost tijd. Je bent immers gewend om vanuit jouw referentiekader te kijken, een referentiekader dat het 'eigen gelijk' bevestigt. Maar alleen al het 'spelen' met dat referentiekader doet goed. Het geeft je de mogelijkheid naar jezelf te kijken als naar een kind dat geen schuld heeft, dat niet anders kon, om vervolgens met die oude gedachten en gedragingen aan het werk te gaan. Pas als je het relatieve van jouw overtuigingen in kunt zien is verandering van denken en gedragsverandering mogelijk. En pas dàn kun je komen waar je zo graag wilt zijn. Dan hoef je geen ruzie meer te hebben met iedereen in jouw omgeving of zoveel werk te hebben dat je daar nooit mee klaar komt. En als je dàn in de ogen van jouw familie geen goed kunt doen, dan kun je daar anders mee omgaan dan voorheen.

Het is een hele puzzel, het zoeken in je verleden en het kijken naar overtuigingen. Maar het is geweldig als het lukt. Je krijgt er een ander leven door. En dat zou ik iedereen gunnen. Ook jou!

Emil Mangelsdorf                                         www.mangelsdorf.nl
psychosociaal therapeut
aurafotograaf